Кайырма:
Оролуп турду мойнума,
Сенин эрке, назик колдоруң.
Мөлтүрөгөн кара көзүңдөн,
Карай берип такыр тойбодум.
Эсимде жанагы, сентябрь аягы,
Саргайган жалбырак, күздүн кеч шамалы.
Ошондо сен мага көрүндүң башкача,
Көздөрүң чачырап, жылдыздын нурундай.
Кайырма:
Аттиң, ай, ал күндөр кайрылып келсечи,
Өткөргөн бул күндөр кайрылбайт артына.
Эстесем ал күндү жүрөгүм кыйналат,
Унуткус махабат көңүлдү жаралайт.
Кайырма:
