Поптун уулу болуптур. Эч нерсе үйрөнбөгөн, колунан да түк келбеген акылсыз, жалкоо экен, түгөткүр.
Теректей бой берип, теменедей акыл бербептир ага. Мурдун чукулап отургандан башканы билбейт. Бир күнү үйдө нан жок калып, кызматкерлердин бири жок, баары жумуш боюнча кетишкен. Поп баласын чакырып айтат:
— Уулум, айланайын! Үйдө бир кесим нан калбаптыр, туз салган идиштин да түбү көрүнөт. Мобу эки алтын теӊгени ал да базарга барып кел. Бир теӊгеге нан, экинчисине туз сатып ал.
Поптун уулу акчаны алып базарга келди. Мында калачтарды эсептеп жатат, бул жерде туз өлчөп, айтор соода кызуу жүрүп жатат. Тиги кайсар бала алтын акчаларын кайта-кайта колуна алмаштырып башы катат: балээ болуп, атасы кайсы акчага нан, кайсы акчага туз сатып алышты айтпай калыптыр да. Өзүнүн акылы жетпесе кантет, эмне кыларды кечке чейин чече албай, кечинде үйүнө куру кол келди.