Канча жылдар жылып өтүп арадан
Жадыраган жаз жаңырды кайрдан
Көгүш нөшөр эске салды өзүңдү,
Кыйгач тийип тереземди сабаган.
Мезгилди эстейм пахта чабып биз жүргөн,
Сур булуттан жамгыр жашы күтүлгөн.
Башкалардын баары кетип экөөбүз
Жаанда калып кол кармашып жүгүргөн.
Кайырма:
Ызгаарына кабылганда турмуштун
Ызаландым өзүмдү-өзүм уруштум
Жылуу-жумшак мамилеңди көп эстеп
Өз ичимен азап чектим азап чектим тымызын.
Ал кулк мүнөз өктөм эле жаз кезим
Маани берип кадырыңды сезбедим
Жолдон чыккан азгырыкка жол берип
Сенде жүргөн өз бактымдан четтедим
Кайырма:
Сезимимде жашап жаркын элесиң
Ачтым бир топ бул өмүрдүн белесин
Табияттын тазарткандай жазгы жаан
Жан дүйнөмдүн жазы болуп келесиң.
Кайырма:
Абдыманап Төрөбеков — Көгүш нөшөр тексти
Датасы: 11.10.2020 Көрүүлөр: 95
