Карыган карга өз балапанына акыл айтып атты:
– Уулум, адамдардан этиет болгун. Алар коркунучтуу.
– А адам деген ким өзү?
– Анын тоголок башын кыл баскан, канаттын ордунда арбайган эки колу бар, буттары айры. Ал абдан куу. Эгер адам эңкейсе, демек ал жерден таш алып сени чабат. Мындайда ойлонуп турбай уча качып кутул.
– Ата, адам ташты чөнтөгүнө же коюнуна катып алышы мүмкүн. Анын куулуктарын билип болбойт. Ошон үчүн аны көргөндө эле уча качыш керек. Андан жамандыктан башканы күтүп болбойт.
– Уулум,- деди картаң карга.- Сен үчүн коркпой эле коюшум керек болуп калыптыр. Сен менден дагы сак экенсиң. Ошон үчүн каалаган жагыңа уча бер. Менин сага үйрөтө турган деле акылым калбаптыр, — деген экен.
