Мистер Оберон, что такое любовь?
Что?
Это что-то вроде тумана утра
Когда вы просыпаетесь задолго до рассвета
Он быстро исчезает, так и чувства сгорают
Правда?
Я убеждён.
И чувства сгорают?
Да, очень быстро
Любовь — это просто туман
Который рассеивается с первым же лучом реальности
Жалгыз океандын ортосунда
Жүрөмүн тегеренип мен жол табалбай
Караан көрсөм кубанамын жашым тыйылбай
Жакын барсам ал дагы сезилет жалгандай
Жылдызым болчу жол көрсөтүчү мага дайыма
Жолуңан басып жетип алайын мен жаныңа
Сенин
Отурайын мас болуп жытыңа
Сенин кара-кара көздорүң дем берчү сөздөрүң
Мени менен сен таттуу ачууну көтөрдүң
Сен бар учун менин үмүтүм өчпөдү
Баары таштаса, сен дем берип көтөрдуууң
Билсен
Бир сен
Жүрөгүмо дем бергениңди
Бал-муздактай эрийм сенин күлкүңө
Сагалып тургум келет сени күнүгө
Колуңдан кармап жетелеп
Малынгым келет балдай татуу сүйүңө
Жаныңда тил буралып сөз куралбайм
Айткым келет бирок такыр баралбайм
Сендей жанды көп издеп тапканда мен
Жоготкондон коркуп мен ыр курам
Көнүлүндүн туу чокусунда дайыма
Бул ааламды жарык кылып келдиң мага
Айдай болган нуруңду
Эч аябастан төгүп бердиң мага
Жараланган жүрөгүмдү айыктырып багып алдың
Күл болуп калган сүйүмдү от кылып тутантып алдын
Айдан түшкон дарыгерим менин
Бирок кайта сени жоготуп алдым
Жалгыз океандын ортосунда
Жүрөмүн тегеренип мен жол табалбай
Караан көрсөм кубанамын жашым тыйылбай
Жакын барсам ал дагы сезилет жалгандай
