Аралап шаар ичин басып жүргөн,
Андагы ак буурул түн эсиңдеби?
Ойгонуп уйкусунан жымыңдашкан,
Оттору Фрунзенин кечиндеги.
Убакыт суудай акты, унутпадым,
Ачылган аппак гүлдөй күлгөнүңдү.
Ал түндү айта бердим жетине албай,
Калтырбай бул дүйнөгө билгенимди.
Үн катпай мени тиктеп бак-дарактар
Жүрөктө сагынчыма карашкансып
Негедир канаттуулар учуп өтсө
Сезилет сени көздөй бараткансып
Эстеймин элесиңди көзүмдү талбай,
Азыр мен амалым жок алыс жакта…
Түшүмдө күндө сени жолуктурам,
Ырахмат миң мертебе махабатка.
