Кайырма:
Эмнеге жаралганбыз кыйналууга
Өткөрүп күндөрдү биз ыйлап ыйлап
Жашоо бул оңой эмес сыноо экен
Адамга жоопкерчилик ыйгарылган
Чоңоюп жетилебиз баарыбыз тең
Бирок чоңоюуда барбы экен бир муштум жем
Он сегиз ала тоонун шамалында
Жыйырма тогуз согуп турат бир салкын жел
Отуз беш сен келесиң күтпөй эле
Убакыт адамзатка түтпөй эле
Кылууга жумуштарың бүтпөй эле
Өмүрүң өтүп кетет түртпөй эле
Элүү жаш так ортосу бул узак жолдун
Сен азыр көптү көрдүн,эске толдуң
Үйрөтүп коюу менен алек болгун
Муктажга керектүүсүн берип койгун
Өлөбүз баарыбыз тең эртең эле
Табылат ииздегениң жер тегерек
Же барктап жашадык биз же тебелеп
Өмүрдө аманчылык жетээр эле
Кайырма:
Эмнеге жаралганбыз кыйналууга
Өткөрүп күндөрдү биз ыйлап ыйлап
Жашоо бул оңой эмес сыноо экен
Адамга жоопкерчилик ыйгарылган
Играй мои проводы холодом,
На трубке голос из олово.
Как же мы все были молоды,
Где наши головы, кто же нас балует голодом?
Вся рана колота,
Время нас испытает молотом.
Но мы выпросим шёпотом золото,
Что же нам мерить все поводом?!
сорваны проводы,
вот и нет сети!
куда мы летим?
Почему то хуже аппетит!
И нам тут не по пути,
как бы я тут ни крутил.
Нам бы выход с копоти,
Но мы не туда летим!
Года не остановить,
Ни уехать, не уплыть.
Эти дни — не место ныть,
Пусть даже тут две стены.
Истина и лести нет!
Концовка одна и нам туда билет,
Каждый имеет свой шкаф,
У каждого в нем свой скелет.
