Күнөөсүз көздөрүн күлүп,
Күлкүдөн көнүл тунулуп.
Бойунда калган алмадан,
Көрүнгөн жерге күбүлүп.
Түн кечте атам келет деп,
Күтчү эмес белек сүйүнүп.
Ата деп чыгып астынан,
Тосчу эмес белек жүгүрүп.
Айланып барат бул адат,
Артынан түшүп кубалап.
Адамдык ондон тайдырып,
Атамды женди бул арак.
Мээримин токкон жан апам,
Мээреман болгон жан атам.
Айткыла эмне күйүт бар,
Алоолоп күйүп баратам.
Кайырма:
Тогузга толду жашыбыз,
Токтобой кундо жашыйбыз.
Арактын тушуп тубуно,
Ата — энем болду бактысыз.
