Көзүмдү албай коломтонун отунан
Көөдөнүм өрт шуу үшкүрүп олтурам
Тагдыр турат коломтого байлануу
Таштап кетсе не болот деп чочуган
Арзуу бизге азап болду кайдагы
Асылкечим бир сөз айтчы жайдары
Агай мени өзүң элен азгырган
Астыртадан көздү кысып жазгырган.
Калбай ээрчип күндө белек калтырып
Карындаш деп эркелетип наз кылган
Ал ансайын жүргөн элем тартынып
Мойунума колуң турса артылып
Кайырма:
Бирге сыздап жүрөктөгү жарабыз
Биздин дайым бирге дүйнө санаабыз
Арзуу деген азап экен туйланган
Жакын туруп алыс мынтип арабыз
Көңүлүбүз
Көңүлүбүз толгон кезде мун-зарга
Бей убакта
Бей убакта биз келебиз гүлзарга
Жалын сүйүү болсо дагы ортобуз
Жаным неге биз сүйүдөн коркобуз
Эч жөнү жок өзүбүздү күнөөлөр
Эки жүрөк экөөбүздүн эркебиз
Булганычтуу ушак табаар бирөөлөр
Бул сүйүнү аздек сактап жүрө көр
Жашырынган сүйүү ушул сүйүбү
Жанды кыйнап бүттү сырдын түйүнү
Алысташып жашайлычы агайым
Азап толду сен кыя албай үйүңдү
Мен тагдырдан өз теңимди табайын
Сизди болсо жан туйгум деп саанайын
