Көрдүм мен жоогазымды жакын жерден,
Сулуусун, ай, табигаттым бүтүн берген.
Термелип жатыптыр ал барып калсам,
Селкинчек жасап алып салкын желден.
Ийилип ал саламын бергенсиди,
Чийилип жүрөгүмдө жүргөнсүдү.
Буркурап жыпар жытын гүлгө кошуп,
Мени карай узады, күлгөсүдү.
Жоогазым, жоогазым, мен сени кармагым келди,
Кубанып, кубанып мен сага ырдагым келди.
Чоочулап, чоочулап шашылыш тосуп да кетти,
Өткөрбөй акырын соккон салкын желди.
Балким ал соккон желди жакшы көрөр,
Бирге ойноп, бирге күлүп ал көгөрөр.
Анда мен не турамын ортосунда?
Менсиз да бул жашоодо көп тоскоолдор.
Бирок мен кантип кетем үн катпастан?
Сыр сактап жүрөгүмдө кусалыктан.
Айтчы сен жоогазынын, мени кара,
Астыңдан агайынбы болуп дайра.
Кайырма:
Фарида Карбосова — Жоогазын тексти
Датасы: 26.10.2020 Көрүүлөр: 4778
