Чарчасамда күнүм өтүп кыйналган
Мен өзүңдү сагынам
Элесимде бийик тоолор арасы
Мен колуңдан кармагам
Күндүн нуру сездирбейтко жылуулук
Мен өзүңсүз калганда
Ишенип кой дем алуудан кыйналам
Эгер көрүп калсам жаныңдан
Кайырма:
Мен айласын таппай
Ууйкуга батпай
Ойлорумдасың сен таң атпай
Сен унутуп мени
Оңойле кеттиң
Жаңы жашоо барактарын барактай
Мост
Мезгил өтсө өтсүн арадан
А мен сага жаным кайрадан
Койбой байланам
