Чарчасамда
Күнүм өтүп кыйналган
Мен өзүңдү сагынам
Элесимде бийик тоолор арасы
Мен колуңдан кармагам
Күндүн нуру
Сездирбейт го жылуулук
Мен өзүңсүз калганда
Ишенип кой
Дем алуудан кыйналам
Эгер көрүп калсам жаныңдан
Мен айласын таппай
Уйкуга батпай
Ойлорумдасың сен таң атпай
Сен унутуп мени
Оңойле кеттиң
Жаңы жашоо барактарын барактай
Мезгил өтсө өтсүн арадан
А мен сага жааным айрадан
Койбой байланам
Сен унутуп мени
