Ыйлап жатып кайра күлүп ойгондум,
Анан сага алып барчу жолдордун.
Кучагында кубанычка мас болуп,
Жалгыз гана сен жөнүндө ойлондум.
Кайрыма:
Неге мынча жаралгансың башкача?
Сенин дүйнөң аруу, жарык, тап-таза.
Менин жашоом болот эле караңгы,
Көзүм сокур өтмөк сени таппаса.
Канча сени келет ырга көчүргүм,
Канча бирин бирок кайра өчүрдүм.
Неге мынча эбедейим эзилет,
Тийбесе экен сага көзүм өзүмдүн.