Тепкичтер

Бир жолу Петя бала бакчадан кайтып келе жаткан. Ошол күнү ал онго чейин санаганды үйрөнгөн. Ал үйүнө жеткенде, карындашы Валя эшиктин алдында күтүп отурган. Мен санаганды билем! — деп мактанды Петя. Бала бакчадан үйрөндүм. Мен тепкичтердеги бардык баскычтарды санап берем.

Алар тепкич менен көтөрүлө башташты, Петя болсо тепкичтерди санап:
— Бир, эки, үч, төрт, беш…
— Эмнеге токтоп калдың? — дейт Валя.
— Токто, мен унутуп калдым андан кийин кайсы тепкич экенин . Мен азыр эстейм.
— Ии, эсте, — дейт Валя.
Алар тепкичте ойлонуп турушту. Петя мындай дейт:
— Жок, мен мындай эстей албайм. Кел, андан көрө башынан баштайлы.
Алар тепкичтен ылдый түшүштү. Кайра өйдө чыгып башташты.
— Бир, — дейт Петя, — эки, үч, төрт, беш…
Кайра токтоп калды.

— Кайра унутуп калдыңбы? — дейт Валя.
Азыр эле эсимде болчу, мен күтүлбөгөн жерден унутуп калдым! Кел, дагы бир жолу аракет кылып көрөлү.
Кайра тепкичтен түшүштү, Петя кайра баштады:
— Бир, эки, үч, төрт, беш…
— Балким, жыйырма беш? — дейт Валя.
— Жок! Ойлонгонго тоскоол болуп атасың! Көрдүңбү, сен үчүн унутуп калдым! Эми кайра башынан башташ керек.
—  Кайра башынан каалабайм! — дейт Валя. — Бул эмне деген? Өйдө, ылдый, өйдө, ылдый! Буттарым ансыз деле ооруп калды.
— Каалабасаң — мейли, — дейт Петя. — Мен эстебейинче барбайм.
Валя үйүнө барып, апасына:
—Апа, Петя тепкичтеги баскычтарды санап жатат: бир, эки, үч, төрт, беш, андан ары эсинде жок.
— Андан кийин алты, — дейт апасы.
Валя кайра тепкичке чуркап барды, Петя бардык тепкичтерди санат аткан.
— Бир, эки, үч, төрт, беш…
— Алты! —деп шыбырады Валя. — Алты! Алты!
— Алты! — деп Петя сүйүнуп кетти жана андан ары кетти. — Жети, сегиз, тогуз, он.