Адамзат болбос дүйнөдө,
Өткөндө эстеп койбогон.
Ата-энем жайда конушка,
Соң- Көлүн көрүп, конушуп көрүп,
Жайлоону көрүп ойлоном.
Шамаалсыз күндө толкубай,
Тынчыса Соң-Көл мемиреп.
Көңүлүм эргип кубанбай,
Негедир оюм ээлирет.
Атакем айдап жылкысын,
Адырда келе жаткансыйт.
Апкем кармап чакансын,
Желени көздөй, бээлерди көздөй,
Желени көздөй баскансыйт.
Утурлай тозо чуркааарда,
Көрүнбөй калды төгүнбү.
Түшүнө албай таңдана,
Түшүмбү же бир, өңүмбү жер бир?
Түшүмбү же бир, өңүмбү.
Соң- Көлүн көрүп, конушту көрүп,
Жайлоону көрүп ойгоном.
Райкан Абдувалиева — Соң-Көл тексти
Датасы: 25.10.2020 Көрүүлөр: 103
1 чи Like басыңыз.
